30 Οκτ 2009

Ελλείψει χρόνου .... παραπομπή

Είχα γράψει στο post μου μετά τις εκλογές ότι περισσότερα σχόλια και εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ θα αναφέρω σε επόμενο post. Δυστυχώς όμως χρόνος για αυτό δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Υπάρχει όμως το πολύ ενδιαφέρον post του Κάποιου που Σκέφτεται που λίγο πολύ εκφράζει όλα όσα ήθελα να γράψω και εγώ.

Εξίσου ενδιαφέρων με το post είναι και ο διάλογος που ακολουθεί στα σχόλια. Πολλοί ξεμπροστιάζονται εκεί...

28 Οκτ 2009

Ιστορικές συγκρίσεις

Είσαι φασίστας δικτάτορας που έχεις κυνηγήσει τη μισή Ελλάδα λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά σε μια δεδομένη στιγμή αποφασίζεις να εκφράσεις τα συναισθήματα του λαού (και τα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου που σε στηρίζει βεβαίως, βεβαίως) υψώνοντας το ανάστημά σου σε όσους θέλουν να κάνουν τη χώρα σου στρατιωτική βάση επιχειρήσεων;

Οι "ανεξάρτητοι" ιστορικοί του μέλλοντος σε κάνουν ήρωα.

Είσαι "σοσιαλιστής" υπουργός σε μια κυβέρνηση που έχει σαπίσει στο ξύλο όποιους αντιδρούν έμπρακτα στην πολιτική της και σε μια δεδομένη στιγμή αποφασίζεις να γράψεις κανονικά στα παλιά σου τα παπούτσια τα συναισθήματα του λαού (όχι όμως και τα οικονομικά συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου που σε στηρίζει, αυτό δεν αλλάζει) και να παραδώσεις τη χώρα, κατά παράβαση ακόμα και αυτού του αστικού Συντάγματος που υποτίθεται υπηρετείς και προστατεύεις, σε όσους θέλουν να κάνουν τη χώρα σου στρατιωτική βάση επιχειρήσεων;

Οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του παρόντος σε κάνουν πρωθυπουργό.

10 Οκτ 2009

Πρόχειρες σκέψεις για τις εκλογές

Έγιναν οι εκλογές, βγήκαν τα τελικά αποτελέσματα, ορίστηκε η κυβέρνηση, οριστικοποιείται η σύνθεση της Βουλής, ώρα λοιπόν για κάθε λογής απολογισμούς και εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα. Συνήθως τώρα είναι η ώρα που λέγονται, γράφονται ή συμβαίνουν τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα.

Το ΠΑΣΟΚ συλλογικά, αλλά κυρίως ο Γιωργάκης σε προσωπικό επίπεδο, είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών. Από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς, θριάμβευσε πέραν κάθε προσδοκίας. Το ποσοστό και η διαφορά δημιούργησαν τέτοιο τοπίο που επιτρέπουν κάθε λογής πρακτικές να περνάνε στο ντούκου, χωρίς ουσιαστική αντίδραση.

Αυτοί που κατηγορούσαν τη ΝΔ για αντιδημοκρατική νοοτροπία, κατάλοιπο της μετεμφυλιακής Δεξιάς, "σκούπισαν" τρεις φορές μέσα σε δυο μέρες τα Εξάρχεια και δεν κουνήθηκε φύλλο. Φαίνεται οι κάθε λογής αριστεροχαρούμενοι πολέμιοι της φασίζουσας νοοτροπίας της ΝΔ ήταν πολύ απασχολημένοι με τις online αιτήσεις τους για τις θέσεις στα υπουργεία.

Αυτοί που θα καταργούσαν με την πρώτη ευκαιρία τα stage και δεν θα ανέχονταν την ανασφάλιστη εργασία απαντούν σε αντίστοιχες ερωτήσεις "44% του ελληνικού λαού δεν έχει πρόβλημα με τα stage ή την ενοικίαση εργαζομένων". Φυσικά την ίδια άποψη έχει και ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ και ας μην του έκανε τη χάρη να τον (υφ)υπουργοποιήσει ο Γιωργάκης. Δεν γίνονται όλοι με την πρώτη Πρωτόπαππας...

Αυτοί που χαρακτήριζαν τον Γιωργάκη "ανεπαρκή για πρωθυπουργό", "δέσμιο συμφερόντων", "κληρονόμο κόμματος μέσω ονόματος" ή "αμερικανάκι" τώρα κάνουν την πάπια ως Γενικοι Συντονιστές ή Υπουργοί και κανείς δεν τους κάνει έστω και μία σχετική ερώτηση για το πώς ξαφνικά άλλαξε η άποψή τους.

Τουλάχιστον ο Κουρής είναι αρκετά ντόμπρος μέσα στην αθλιότητά του ώστε να διαλλαλεί με τα πρωτοσέλιδά του την κωλοτούμπα που (για άλλη μια φορά) κάνει.

Για τη ΝΔ τι να πεί κανείς. Η οργή και η απογοήτευση του κόσμου ήταν τέτοια που την οδήγησε στη συντριβή. Φυσικά οι ενδείξεις είχαν φανεί πριν τις εκλογές, όταν ένα ένα τα ποντίκια είχαν αρχίσει να πηδάνε από το καράβι (οποιαδήποτε ομοιότητα με αντίστοιχα φαινόμενα προ 20ετίας στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος είναι προφανώς συμπτωματικά). Κανείς όμως δεν είχε υπολογίσει σε τι έκταση θα έφτανε η αποδοκιμασία του κόσμου.

Τώρα βέβαια ένας ένας ζητάει να ξανανέβει στο καράβι. Η προοπτική της κουτάλας, έστω και μετά από 5-6 χρόνια, είναι πάντα ισχυρό κίνητρο. Εννοείται και η ιδεολογία, οι πολιτικές απόψεις, το όραμα για τη χώρα και όλα αυτά τα αγνά πράγματα πάνω στα οποία βασίζουν τη λειτουργία τους τα δύο κόμματα εξουσίας στη χώρα μας.

Για το ΚΚΕ τα πράγματα ήταν λίγο πολύ ουδέτερα. Καλύτερο από άλλες φορές κλίμα στην επαφή με τον κόσμο πριν τις εκλογές, για άλλη μια φορά αδυναμία να εκφραστεί σε μεγάλο βαθμό αυτό το κλίμα και στην κάλπη. Φαίνεται πάντως καθαρά πως αν πριν τρία χρόνια οι αναλύσεις των δημοσκοπήσεων έδειχναν για το ΚΚΕ έναν σκληρό πυρήνα 5%, πάνω στον οποίο χτιζόταν το εκάστοτε ποσοστό του, τώρα μάλλον αυτός ο πυρήνας βρίσκεται αρκετά πάνω από το 6%. Περισσότερα σε επόμενο post μου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγε κανείς πως έπεσε από την  Ακρόπολη και βρήκε και πορτοφόλι. Για τρίτη φορά κατέφυγε στην τακτική της κλάψας και για τρίτη φορά αυτή η τακτική πέτυχε. Αυτή τη φορά μάλιστα, πετυχε και με το παραπάνω. Θα πρέπει πάντως να αποφασίσουνε αν θα κάνουμε εκτιμήσεις με βάση τα ποσοστά στις κάλπες ή τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

Με βάση την κάλπη η μικρή κάμψη δικαιολογείται εν μέρει, όπως και του ΚΚΕ, από την αλματώδη άνοδο του ΠΑΣΟΚ. Παρουσιάζεται όμως ως τεράστια επιτυχία καθώς ορισμένες δημοσκοπήσεις μετά την ταραχώδη περίοδο που ακολούθησε τις Ευρωεκλογές έδειχναν πρόθεση ψήφου κάτω του 3% (στην πραγματικότητα, μετά την αναγωγή στους αναποφάσιστους, όλες ανεξαιρέτως έδειχναν άνετη είσοδο στη Βουλη και ποσοστό κοντά ή λίγο πάνω από το 4%). Κάθε βέβαια σχόλιο ότι μόλις πριν 6 μήνες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν σχεδόν διπλάσια ποσοστά από τα τωρινά απορρίπτεται με τη λογική ότι "δεν κάνουμε πολιτική ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις", ότι "οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλεία του συστήματος και χρησιμοποιούνται για να διαμορφώνουν και όχι για να μετράνε την κοινή γνώμη" κλπ.

Κατά τα άλλα, αποδίδουν τη μικρή κάμψη τους στον πόλεμο από τα ΜΜΕ και τα κάθε λογής συμφέροντα που τα ελέγχουν. Αλήθεια, το γεγονός ότι δεν έγινε ποτέ στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ ούτε μία ερώτηση σχετικά με την αποχώρηση της δεύτερης σε μέγεθος συνιστώσας (ΚΟΕ) από την επιτροπή εκλογικού σχεδιασμού  με καταγγελίες για καπελώματα κλπ, ούτε για το γεγονός ότι συνιστώσες χαρακτήριζαν υποψήφιους ως "αριστερούς τηλεαστέρες" και καλούσαν τον κόσμο να μην τους ψηφίσει (βίντεο και blog της Πρωτοβουλίας για την Αντισυστημική Αριστερά), ούτε για το ότι ο "πρώτος μεταξύ των έντεκα ίσων" Αλέξης μοίραζε υποψηφιότητες χωρίς να ρωτάει κανέναν με αποτέλεσμα να αναγκάζεται μετά να τις παίρνει πίσω (περίπτωση Στάθη), σε ποια ακριβώς πολεμική τακτική εκ μέρους των ΜΜΕ αντιστοιχεί;

Ο ΛΑΟΣ είχε την ευκαιρία να πετύχει την μεγάλη έκπληξη και την έχασε. Μπορεί να ανέβασε σε σχέση με το 2007 τις ψήφους και τα ποσοστά του, όμως αυτή η αύξηση ήταν αναντίστοιχη με τη φθορά της ΝΔ και απέχει παρασάγγας από το να τον αναδείξει στον δεύτερο ισότιμο πόλο της Δεξιάς. Ίσως να του κόστισε το συνεχές κυνηγητό στελεχών της ΝΔ και διασημοτήτων για την επάνδρωση των ψηφοδελτίων του, που από κάποιο σημείο και πέρα έφερνε περισσότερες αποτυχίες παρά επιτυχίες. Καταφέρνει πάντως να παγιώσει τη θέση του στο πολιτικό σκηνικό ως ο κατεξοχήν εκφραστή της λαϊκίστικης (και όχι λαϊκής) Δεξιάς και περιμένει να δεί τι ψάρια θα πιάσει μετά τη διαφαινόμενη εκλογή της Ντόρας ως προέδρου της ΝΔ, οπότε και αναμένεται να εμφανιστεί ως το συνεπές αντιΜητσοτακικό μέτωπο που θέλει να καθαρίσει τη Δεξιά από τη βρωμιά της "Αγίας Οικογένειας".

Οι Οικολόγοι τέλος πέτυχαν ένα αξιόλογο ποσοστό, εκμεταλλευόμενοι τη δικαιολογημένη ανησυχία του κόσμου για τις κλιματικές αλλαγές και τα περιβαλλοντικά προβλήματα εν γένει. Ήδη πάντως, με αφορμή την κίνηση του Γιωργάκη να προτείνει σε στέλεχός τους θέση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, έκαναν γνωστά σε ευρύτερο κοινό τα εσωκομματικά τους προβλήματα και διαμάχες που είχαν φροντίσει να παραμερίσουν εν όψει των φετινών εκλογικών αναμετρήσεων. Το πόσο θα αντέξουν θα εξαρτηθεί από το πόσο "σπρώξιμο" θα δεχθούν. Αν συνεχίσουν πάντως να μην θέλουν να παίξουν με τα μεγάλα παιδάκια, ίσως αναγκαστούν να πάρουν το κουβαδάκι τους σε άλλη παραλία.