7 Νοε 2009

Know your enemy!

Δεν ξέρω αν βλέπετε το X-Factor, εγώ πάντως όχι καθώς απεχθάνομαι αυτού του είδους τα διαγωνιστικά realitoπαιχνίδια και την αισθητική τους. Ωστόσο χθες πάνω στο zapping έπιασα τις νότες του "Know your enemy" των Green Day και στάθηκα να ακούσω την εκτέλεσή του ελπίζοντας πως δεν θα είναι εκτέλεση από τα έξι μέτρα.

Όλα καλά με το τραγούδι, καλούτσικο το συγκροτηματάκι, το μάτι μου όμως δεν θα μπορούσε παρά να πέσει και στις εικόνες που προβάλλονταν επαναλαμβανόμενα στο video wall. Παρολίγο να σηκωθώ όρθιος, να βάλω το χέρι στην καρδιά και να αρχίσω να τραγουδάω "Oh, say! can you see...". Γιατί;

Μα, γιατί το κανάλι του - αγνώστου διαμονής και γι' αυτό ακόμα ασύλληπτου αν και τελεσίδικα καταδικασμένου - Μίνωα Κυριακού ήταν χθες σαφές. Εχθροί μας είναι οι εχθροί της Αμερικής, άρα και όλης της ανθρωπότητας (πολλοί πιστεύουν και θέλουν να πιστέψουμε και εμείς ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται). Ποιοι είναι αυτοί;

Μα οι αυτονόητοι. Οσάμα Μπιν Λάντεν, Σαντάμ Χουσεΐν και φυσικά ο Τσε Γκεβάρα. Ο Τσε μάλιστα είχε την τιμή να έχει δύο φωτογραφίες του στο video, προφανώς ως ο πιο επικίνδυνος από όλους.



Γι' αυτό το τελευταίο δεν έχουν και άδικο!

ΥΓ. Αν σκεφτει κανείς τις θέσεις που έχουν εκφράσει τα τελευταία χρόνια οι Green Day σχετικά με τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, έστω και αν δεν ξεφεύγουν από τα πλαίσια της λογικής της βελτίωσης του συστήματος, η επιλογή του συγκεκριμένου τρόπου παρουσίασης του τραγουδιού αποκτά ακόμα τραγικότερη διάσταση.

2 Νοε 2009

Επιτέλους, ένας εισαγγελέας που κάνει τη δουλειά του!

Όλοι αγανακτούμε και οργιζόμαστε για την κατάσταση που επικρατεί στην Παιδεία μας. Τόσο που να έρχονται φορές που να σκέφτεται κανείς "Μα καλά, δεν τα βλέπουν αυτά οι υπεύθυνοι; Δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας να παρέμβει βρε αδερφέ;".

Αυτά όμως μέχρι χθες. Επιτέλους, η Δικαιοσύνη, αν και τυφλή, βρήκε το δρόμο της, επισκεύτηκε τα σχολεία μας, είδε, θαύμασε και με απόλυτη αμεροληψία και συναίσθηση του καθήκοντος, αποφάσισε.

Στην  Ελλάδα του 2009, που γιορτάζει μαζί με όλη την Ευρώπη τη Νίκη της Δημοκρατίας πριν 20 χρόνια ενάντια στους εξ ανατολής βαρβάρους, δεν μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις που εξοργίζουν τους μαθητές.

Δεν μπορεί να υπάρχουν σχολεία που δουλεύουν διπλοβάρδια.

Δεν μπορεί να υπάρχουν τμήματα μαθητών με 30 και 35 παιδιά.

Δεν μπορεί να υπάρχουν σχολεία πάνω από βενζινάδικα.

Δεν μπορεί να υπάρχουν σχολεία με χορηγούς και με προκάτ αίθουσες.

Δεν μπορεί να υπάρχουν σχολεία χωρίς καθόλου καθηγητές, με καθηγητές που δεν ξέρουν αν θα είναι καθηγητές και του χρόνου, με καθηγητές που θα πληρωθούν για τη δουλειά τους μετά από ένα και δύο χρόνια.

Δεν μπορεί να αρχίζει η σχολική χρονιά χωρίς βιβλία, ούτε να πληρώνουν οι μαθητές τα βιβλία των μαθημάτων τους.

Δεν μπορεί η παροχή γνώσης και η ολόπλευρη νοητική, φυσική και πνευματική ανάπτυξη που αποτελούν στόχους, τουλάχιστον στα χαρτιά, του εκπαιδευτικού συστήματος, να αντιμετωπίζονται σαν ζαρζαβατικά που πωλούνται και αγοράζονται, αρκεί κανείς να διαθέτει το κατάλληλο τίμημα.

Δεν μπορεί εν γένει η πρόσβαση στην Παιδεία και η όλη (εκ)παιδευτική διαδικασία να πισωγυρίζει αποκτώντας χαρακτηριστικά του 18ου και 19ου αιώνα.

Επειδή λοιπόν είναι απαράδεκτο να συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στη χώρα που γέννησε τον δυτικό πολιτισμό και τη Δημοκρατία, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης βρήκε τη λύση.

"Προειδοποιήστε τους γονείς όσων οργίζονται με αυτά και αποφασίζουν να το φωνάξουν". Αν αυτό δεν πετύχει, "Συλλάβετέ τους! Πού ακούστηκε μαθητές να διεκδικούν καλύτερη Παιδεία!".

Είπαμε, στη "Δημοκρατική" Ελλάδα του 2009, δεν υπάρχει λόγος να οργίζονται οι μαθητές...